Keikoppenbier

Het eerste bier dat we ontwikkelden werd het Keikoppenbier gedoopt, verwijzend naar de bijnaam van de inwoners van Poperinge (zie verder op deze pagina). We brouwden dit bier voor de eerste keer op 9 november 2011, het allereerste brouwsel in onze eigen brouwerij!

In ons eerste bier moest je ons verhaal kunnen proeven: het is dus een vrij hoppig en zacht bitter bier, maar met een mooie balans waardoor het uitermate drinkbaar is.

Uitzicht
donkerblond bier; stevig fijn wit schuim
Neus
frisse, hoppige neus (citrus & pompelmoes), beetje grassig en kruidig, ook enig rijp exotisch fruit en wat mout
Smaak
droog en fris-fruitig in aanzet, opnieuw wat grassige tonen, vrij volle mout- en gistsmaken in de mond, zacht bitter (pompelmoes) in afdronk die toch behoorlijk lang blijft hangen voor dit lichtere type bier
Pairing
apéro/terras, licht kruidig en pikant eten, exotisch, vis, zeevruchten (tomaat-garnaal!), waterzooi van vis/kip, wit vlees, zelfs een lamscurry
Gebruikte hopsoorten:
Kleur:
donkerblond
Alc:
6.1 Vol.%
EBU
30
Niet gefilterd of gepasteuriseerd, met nagisting op de fles.

Koel en rechtopstaand bewaren.
Beschikbaarheid
  • op voorraad
  • momenteel geen voorraad
  • niet beschikbaar in deze verpakking

Hoe de Poperingenaars "keikoppen" werden

Begin 14e eeuw kende Vlaanderen een bloeiende lakennijverheid met als grote centra Gent, Brugge en Ieper. Ook in Poperinge was dit zo en dankzij de bloeiende lakennijverheid verrezen drie imposante gotische kerken die vandaag nog steeds het uitzicht van Poperinge kenmerken.

Maar de grote centra wilden hun eigen markt beschermen en daarom verbood de Graaf van Vlaanderen de productie van laken buiten de muren van Ieper: "Er mocht vanaf nu geen laken meer geweven, geschoren of geverfd worden in een omtrek van 3 uur buiten Ieper; indien men zich daar niet aan hield volgde een boete van 50 pond en een verbeurdverklaring van de getouwen.".

Dit kwam heel slecht uit voor Poperinge, dat slechts op 12 km van Ieper ligt. De Poperingenaars verzetten zich tegen dit voorrecht door wel nog laken te produceren of andere activiteiten in verband met de lakenindustrie. Het was volgens meerdere "slimme" lakenwevers meer dan 3 uur wandelen van Poperinge naar Ieper. Maar uiteindelijk kwam Poperinge door dit verbod in een diepe economische crisis terecht en kwam het tot schermutselingen tussen de twee steden.

Als reactie op dit onrecht werd de Gilde van de kei opgericht. De kei was het symbool van de koppigheid van de Poperingenaars die niet zomaar zonder slag of stoot afstand deden van hun rechten. De bijnaam van de Poperingenaars luidt dan ook weinig verrassend: de keikoppen.

In 1409 stichtte Jan zonder Vrees de hoporde. Zo zette hij de Poperingenaars aan om hop te telen als een soort van compensatie voor het verliezen van het recht om laken te produceren. Deze toch wel bijzondere teelt zou voortaan het landschap van Poperinge en omstreken gaan bepalen en de stad groeide uit tot één van de belangrijkste centra van de hopteelt.

Over laken werd nooit meer gesproken in Poperinge, want daarvan maak je geen bier…